In 2014 liep ik van Wateringen in Nederland (in het Westland) naar Fisterra in Spanje (ten westen van Santiago de Compostela).
Daarna besloot ik om niet terug te keren naar Nederland, maar verder te zwerven.
Sinds begin 2022 heb ik, na bijna 8 jaar zwerven in Noord-Spanje en heel Frankrijk, een huisje in de Loire-Atlantique in Frankrijk.
Ik volg momenteel een opleiding waarmee ik straks aan de slag kan in de hulpverlening.
|
De eerste vakantie zit erop!
Voor wie het niet helemaal heeft meegekregen: ik heb de afgelopen week gewerkt als begeleider van een vakantie voor licht tot matig verstandelijk gehandicapten. We hebben de week doorgebracht in Vesly in Normandië; we waren met 7 vakantiegangers en 2 begeleiders.
Voor mijn collega-begeleider Guylène was het ook de eerste keer dat ze iets dergelijks deed, maar gelukkig konden we het vanaf het eerste moment goed met elkaar vinden, en hadden we over het algemeen aan een half woord of een blik genoeg om elkaar te begrijpen. We hebben er samen een onvergetelijke vakantie van weten te maken voor de vakantiegangers, die overigens allemaal volwassen waren (tussen de 35 en de 68).
Er was een bezoek aan een kinderboerderij gereserveerd voor de maandagmiddag, en verder waren wij verantwoordelijk voor de invulling van het programma. We hadden een minibus voor 9 personen tot onze beschikking, plus een budget.
Dit hebben we ervan gemaakt:
- Zaterdagochtend
Vertrek richting Normandië (ruim 3 uur rijden).
- Zaterdagmiddag
Aankomst in Vesly, kamers verdelen, koffers uitpakken, en de gîte verkennen (belangrijk, want er zijn 2 of 3 vakantiegangers die in paniek zouden kunnen raken in een onbekende omgeving).
- Zondagmiddag
Een bezoek aan La Grange des Arts, de schaduwrijke tuinen van de Nederlandse Sonja en Cornelis die al een jaar of 15 in Normandië wonen. Sonja is muzikante, en heeft een concert gegeven van harp en zang. Een heerlijk rustig begin van de week.
- Maandagmiddag
Een bezoek aan de kinderboerderij. Hier geen link, want dit bezoek viel nogal tegen: de meeste dieren konden we alleen uit de verte zien, het terrein was lastig begaanbaar voor mensen die moeilijk lopen (waarvan wij er 4 in de groep hadden), en het was allemaal super-commercieel (6€50 voor een fles huisgemaakte appelsap).
- Dinsdagmiddag
Een wandeling met ezels. Wie dit blog een beetje volgt, begrijpt waarom ik dit graag wilde. Het was een groot succes.
- Woensdagmiddag
Dit was mijn vrije middag (gevolgd door een vrije donderdagochtend); de vervangende begeleidster Gaëlle arriveerde rond het middaguur. De groep is naar Portbail gegaan voor het aanschaffen van kaarten en souvenirs, en om de zee te zien.
- Donderdagmiddag
De vrije middag van Guylène. Ik ben met de groep en Gaëlle naar L’Étang des Sarcelles gegaan, waar we mini-golf hebben gespeeld. Althans, we hebben een poging daartoe gedaan. We hebben in ieder geval heel veel lol gehad, en iedereen heeft gewonnen, dus dat is mooi.
Daarna hebben we een rustige wandeling gemaakt rond het meer (l’étang), en vervolgens zijn we nog wat gaan drinken op een terras.
- Vrijdagavond
We hadden recht op een bezoek aan een restaurant, en dat hebben we vrijdag gedaan. Dat was uiteraard een feest, want als je in een beschermde woonomgeving woont ga je niet zo vaak naar een restaurant. Bovendien was er frites!
- Zaterdagochtend
En zaterdag moest iedereen heel vroeg op, en werd er niet gedouchet, zodat we om 8 uur konden vertrekken, om om 12 uur weer in Redon te zijn, waar onze minibus direct weer vertrok met een andere groep.
Een standaard Frans ontbijt is stokbrood met jam, maar het was vakantie, dus wat mij betreft een beetje feest. Ik ben daarom de eerste ochtend croissants en chocoladebroodjes gaan halen, en ik heb een keer pain perdu (wentelteefjes) gemaakt, en een keer pannenkoeken.
We hebben ook 1 keer ’s avonds en 1 keer tussen de middag de barbecue aangestoken.
Ik denk dat iedereen minstens 2 kilo is aangekomen deze vakantie, en ik ben zelf nog 3 dagen van slag van alle suiker die ik heb binnengekregen. Maar het was vakantie en feest, dus wat maakt het uit.
De ochtenden stonden verder grotendeels in het teken van douchen, waar de meesten wat hulp bij nodig hadden; soms fysiek, en soms alleen verbaal (“En nu je haren weer uitspoelen.”, “Heb je je billen al gewassen?”, enzovoort). Dit is geen werk dat je kunt doen als je een probleem hebt met naakt, of met volwassenen-luiers…
Ook kwam er iedere ochtend een verpleegster voor de zorg die wij niet mochten of konden geven. Wij mochten wel de medicatie uitdelen, omdat die voor vertrek afgemeten was verpakt door de artsen van de vakantiegangers, maar we mochten bijvoorbeeld, om begrijpelijke redenen, geen zalf aanbrengen op intieme plekken.
En omdat dit een groep was die constant begeleiding nodig had, hadden Guylène en ik alleen ’s avonds laat, wanneer iedereen op bed lag, tijd voor administratieve zaken en de planning voor de volgende dag. Dus we hebben erg weinig geslapen, en we zijn allebei kapot. Maar ook erg voldaan met het resultaat.
Vanwege privacy-redenen kan ik uiteraard geen foto plaatsen van de vakantiegangers, maar hier is in ieder geval een foto van de gîte waar we verbleven:
Het zwembad en het bubbelbad waren natuurlijk off-limits…
En nu mag ik een weekje uitrusten, en dan vertrek ik komende zaterdag voor een vakantie van 2 weken in het zuiden van Frankrijk. Nou ja, vakantie… Ook weer als begeleider dus.
En dan gaan we naar de Aveyron, het departement waar ik een paar jaar geleden anderhalf jaar bij Emmaüs gewoond heb. Ik hoop dus tijd te hebben om even bij Emmaüs Rodez bonjour te gaan zeggen; misschien kan ik mijn 2 vrije dagen achter elkaar plannen, en dan daar doorbrengen.
En ik denk dat deze vakanties nog veel meer gevolgen gaan hebben voor mijn toekomst.
Maar daarover allemaal later meer; ik ga nu even bijkomen van de afgelopen week.
Dat je niet denkt dat ik alleen maar mini-worteltjes oogst…
Dat wordt een heerlijke salade voor tussen de middag!
Ik heb de afgelopen maanden een beetje in een dipje gezeten. Of eigenlijk is een dip eerlijker.
Het begon al op de terugreis vanuit Nederland. Op een uur van mijn huis begaf mijn auto het; de reparatie kostte me mijn hele verhuisbudget, waardoor ik niet verder kon met de inrichting van mijn huis, en niet eens kon beginnen aan de inrichting van de werkplaats die ik in de garage wilde maken.
Maar goed, zulke dingen gebeuren; je doet daar verder weinig aan, dus ik besloot me erbij neer te leggen, en het huis en de werkplaats in een rustiger tempo in te richten.
En toen besloot de Franse sociale dienst om van de ene dag op de andere mijn huursubsidie stop te zetten, en mijn uitkering te halveren. Zonder enig bericht. En hoewel de Franse en Engelse versies van mijn boek wel verkopen (de Nederlandse uitgever weet er geen succes van te maken; heeft daar volgens mij ook helemaal geen zin in), heb ik nog wel ondersteuning nodig van de sociale dienst; het zou ook wel bijzonder zijn als ik zou kunnen leven van de uitgave van een enkel boek.
Gedurende een paar maanden heeft dit behoorlijk wat voeten in aarde gehad, en ik ben een tijd niet zeker geweest of ik mijn huis zou kunnen houden; voor mijn boodschappen ben ik volledig aangewezen op de voedselbank. Wekenlang kwamen vier instanties niet verder dan heel verbaasd reageren en elkaar de schuld geven.
Dankzij een heel doortastende assistante sociale is het uiteindelijk allemaal opgelost. Althans, op papier: de uitkeringsinstantie maakt alleen geld over op de vijfde van de maand, dus over 2 weken durf ik pas zeker te zijn van mijn zaak. En tot die tijd bijt ik op een houtje, en bewaar ik mijn laatste restje diesel om aanstaande vrijdag nog een keer naar de Restos du Cœur te kunnen.
En dat was bepaald niet hoe ik mijn eerste maanden in een huisje voor me zag, na 3 jaar in een caravan…
En het is ook niet waar ik behoefte aan heb, na die 8 roerige jaren die ik achter de rug heb. Het idee was nou juist om een beetje stabiliteit te vinden.
En dus heb ik besloten om niet verder door het leven te gaan als auteur. Misschien komt er ooit nog een tweede boek (ik heb nog een leuk idee voor een kookboek), maar dat zal dan moeten gebeuren naast een ‘gewone’ baan. De combinatie auteur/uitkering is voor de instanties blijkbaar te ingewikkeld, en ik heb geen zin om daarvoor steeds weer in de stress te raken. Bovendien krijg ik van mijn Nederlandse uitgever meer loze beloften dan inspanning, en is mijn contactpersoon bij mijn Amerikaanse uitgever inmiddels ook vervangen door iemand die wat minder gemotiveerd lijkt dan zijn voorganger. Dus ik zal met weinig spijt afscheid nemen van de uitgeverswereld.
De eerste stap naar een meer traditionele baan is van de zomer 3 weken als begeleider mee op vakantie met verstandelijk gehandicapten. Mijn assistante sociale stuurde me die advertentie, onder het motto Dat is volgens mij echt wat voor jou. En daar had ze volgens mij wel gelijk in. Voor mijn vertrek uit Nederland (2014) was ik een dag in de week vrijwilliger in een psychiatrische kliniek, en dat was een van de weinige dingen die ik wel miste. En psychiatrisch patiënten en verstandelijk gehandicapten zijn natuurlijk niet helemaal hetzelfde, maar de behoeften komen wel een beetje overeen. Dus ik heb gesolliciteerd, werd uitgenodigd voor een gesprek, en werd aangenomen.
In juni krijgen we (alle begeleiders) 2 dagen instructie en een dag PSC1 (EHBO), en dan ga ik in juli een week weg met een groep, en in augustus nog een keer 2 weken met een andere groep. Iedere groep bestaat uit 7 vakantiegangers en 2 begeleiders. Waar ik heen ga weet ik nog niet, en wie mijn partner-begeleider wordt, bepalen we op de instructiedagen.
Ik weet al dat deze organisatie ook nog begeleide vakanties organiseert rond kerst en oud-en-nieuw, dus als dit bevalt (en daar ga ik wel van uit) meld ik me direct aan voor december.
En mijn stille hoop is dat dit een opstap zal zijn naar vast werk in dit domein. Als ik dan toch iedere dag mijn wekker moet zetten om te gaan werken, dan graag voor een baan waar ik de kans krijg om mensen te helpen; ik heb echt geen zin meer om me uit te sloven om mijn baas te helpen een nog grotere auto te kopen.
De tweede helft van augustus ga ik dan nog even terug naar de Gers, in het zuiden van Frankrijk. Een paar jaar geleden heb ik daar geholpen in een paar gîtes voor pelgrims naar Compostela, en dat ga ik nu ook weer 2 weken doen. Het is ook alweer een aantal jaar geleden dat ik de mensen daar heb kunnen bezoeken, dus daar kijk ik ook wel naar uit. En het is natuurlijk ook weer even lekker om op de Chemin te zijn, onder de pelgrims.
En zo heb ik dus het idee dat het einde van de tunnel weer in zicht is. Maar ik heb ook sterk de indruk dat ik die frase al vaker gebruikt heb op dit blog, dus ik ben nog een beetje voorzichtig.
Ik hoop in ieder geval dat ik nu onderweg ben naar die stabiliteit waar ik zo hard aan toe ben. Misschien nog geen huisje-boompje-beestje, maar huisje-werkje zou al erg lekker zijn.
Het is weer veel te lang stil geweest op mijn blog.
Ik ga proberen om daar ergens in de komende dagen iets aan te doen.
Om het goed te maken, hierbij alvast een bij die een hapje komt eten in de rhododendron in mijn voortuin.
[NL]
Ik vind het heel belangrijk me op dit blog te onthouden van ieder politiek commentaar.
En ik ga me ook nu niet uitspreken over de situatie in Oekraïne, en alle politiek daar omheen.
Maar als fervent Europa-aanhanger vind ik het geweldig om te zien hoe Europa nu eindelijk één wordt.
Het is jammer dat een situatie als die in Oekraïne nodig is om dat voor elkaar te krijgen, maar ik ben heel trots om te zien dat de Europese landen eindelijk over hun verschillen heen kunnen stappen en de handen in elkaar slaan, zoals ze dat vele jaren geleden al hadden moeten doen.
De gedeelde en bij elkaar opgetelde geschiedenis maakt wat mij betreft van Europa de regio die het meest volwassen en geschikt is om als het geweten van de wereld te fungeren. Ik ben trots dat Europa nu eindelijk ook het zelfvertrouwen lijkt te hebben om die rol in de wereld op zich te nemen.
[FR]
Il est très important pour moi de m’abstenir de tout commentaire politique sur ce blog.
Et même maintenant, je ne vais pas commenter la situation en Ukraine et toute la politique qui l’entoure.
Pourtant, en tant que fervent partisan de l’Europe, je pense qu’il est formidable de voir comment l’Europe devient finalement unie.
Il est dommage qu’une situation comme celle de l’Ukraine soit nécessaire pour que cela se produise, mais je suis très fier de voir que les pays européens peuvent enfin surmonter leurs différences et travailler ensemble, comme ils auraient dû le faire il y a de nombreuses années.
Pour moi, l’histoire commune et accumulée fait de l’Europe la région la plus mûre et la plus apte pour être la conscience du monde. Je suis fier que l’Europe semble enfin avoir la confiance en soi nécessaire pour assumer ce rôle dans le monde.
[EN]
It is very important to me to refrain from any political comments on this blog.
And even now, I will not go into the situation in Ukraine, and all the politics surrounding that.
However, as a fanatic pro-European, I love seeing Europe become one at last.
It’s a shame that a situation like the one in Ukraine is needed to reach this point, but I am proud to see that at last European countries are prepared to overcome their differences and join hands, as they should have done many years ago.
To me, the shared and cumulated history makes Europe the most mature and suited region to act as the world’s conscience. I am proud that, finally, Europe seems to have gained enough confidence to take on that role in the world.
Ik heb genoten van mijn weekje Nederland!
Leuk om iedereen weer te zien.
Leuk ook dat veel van julie van plan zijn om in Frankrijk langs te komen. Nu ik weer een vast eigen plekje heb, gaat het me ook goed doen om weer eens visite te kunnen ontvangen; dat is inmiddels zo’n 8 jaar geleden… De barbecue staat klaar!
Ook erg blij met het gereedschap dat ik gekregen heb! Ik ga proberen er mooie dingen mee te maken.
De terugreis is helaas niet helemaal vlekkeloos verlopen. Op een uur van mijn huis, tegen 23h, begaf de auto het. Ik zat plotseling helemaal zonder verlichting (op de snelweg, tussen andere auto’s), en nadat ik ‘m hortend en stotend van de weg af had gekregen, stopte ook de motor. De plek waar ik stond was gevaarlijk, dus ik heb een sleper moeten bellen om me naar een garage te brengen. Aangezien ik geen taxi-budget heb (het zou zo’n 250€ geweest zijn), heb ik de nacht doorgebracht in een wachtkamertje van de garage; ik heb gelukkig altijd een deken in mijn auto. Op zaterdagochtend ben ik liftend huiswaarts vertrokken, en ondanks de hele Covid-situatie is dat gelukkig toch nog vrij vlot verlopen.
Uiteindelijk is de alternator vervangen (het apparaat dat de accu oplaadt), en afgelopen vrijdag ben ik de auto wezen ophalen, tegen inlevering van een rib uit mijn lijf. De garage waarschuwde bovendien dat de achterbanden zeer binnenkort vervangen zullen moeten worden.
Maar dit zou ongetwijfeld ook gebeurd zijn als ik niet naar Nederland was gegaan, dus ik laat het geen schaduw werpen over een verder meer dan geslaagde reis. Ik ben allang blij dat het relatief dicht bij huis is gebeurd, en niet in Nederland of België.
Weer thuis ben ik afgelopen week ook verder gegaan met integreren in mijn nieuwe dorp, door me als vrijwilliger aan te melden bij 2 organisaties. De ene is een dienst die mensen begeleidt en transporteert die zelf geen vervoer hebben, en bijvoorbeeld naar een dokter, een rijschool of op familiebezoek moeten in een van de omliggende dorpen of in Rennes. En de andere is de bibliotheek.
De beste manier om een plekje te veroveren in een klein dorpje als Conquereuil, is mee te doen. Er is hier heel weinig, dus heel veel is afhankelijk van vrijwilligers. Bovendien heb ik zelf in de afgelopen jaren ook regelmatig hulp nodig gehad, dus het is niet meer dan logisch om ook wat van mijn tijd te besteden aan het helpen van anderen, nu ik er zelf wat beter bij zit. En het is gewoon ook een erg lekker gevoel, om mensen te kunnen helpen; in Nederland was ik vrijwilliger bij GGZ Rivierduinen, en ik verlang er al een tijdje naar me weer een beetje te kunnen inzetten voor anderen.
En ik ben begonnen met de tuin om te spitten, want als ik serieus aan de gang wil met de moestuin, moeten binnenkort de eerste dingen de grond in.
Vijf bij drie meter, om te beginnen.
Volgens de tekening die ik ter voorbereiding gemaakt heb, ga ik voorlopig voor courgette, ui, wortel, prei, sla, tomaat en paprika. Eigenlijk wilde ik ook nog boontjes, komkommer en meloen, maar die willen klimmen, en vanwege dat gedoe met de auto is er even geen budget meer voor klimrekken; dat zal dus tot volgend jaar moeten wachten. Ik hoop wel nog ergens wat hout vandaan te kunnen halen om een bak te maken voor wat kruiden (tijm, munt, etc.).
Ik kom binnenkort een weekje naar Nederland. Ter voorbereiding daarop alvast dit bericht.
Zoals je al hebt kunnen lezen, heb ik een huisje; ik krijg over een week de sleutel. En dat huis heeft een garage.
Ik heb besloten om die garage niet te gaan gebruiken voor de auto, maar er een werkplaats van te maken.
Ik heb een paar jaar geleden ontdekt dat ik best handig ben met hout, en dat ik het nog leuk vind ook, dus daar wilde ik me eens wat meer in gaan verdiepen. En al heel veel langer geleden wilde ik leren sieraden maken, maar dat kwam er toen niet van, dus daar wilde ik ook maar eens mee aan de gang gaan, nu ik de ruimte heb. En bovendien heb ik mooie dingen gezien van epoxyhars, en daar wil ik ook eens mee spelen.
Dus kort gezegd: ik ga wat meer aandacht besteden aan mijn creatieve kant. Mijn boek verkoopt niet zo goed als ik zou willen, dus ik heb steeds minder zin om een tweede boek te schrijven (over IT in ieder geval; er zit misschien nog wel een kookboek in de pijplijn). En omdat een mens nou eenmaal niet niks kan doen — ik niet in ieder geval — wilde ik maar eens met mijn handen aan de slag gaan.
Mocht je in het verleden ook zoiets geprobeerd hebben, maar daar uiteindelijk niet mee verder zijn gegaan, en nu met een berg ongebruikt gereedschap zitten, dan kunnen we wellicht iets voor elkaar betekenen. Ik heb geen enorm budget, en ik wil behoorlijk wat aanschaffen, dus ik ben op zoek naar tweedehands gereedschap. Het is uiteraard niet nodig om ernaar op zoek te gaan voor me (we hebben hier in Frankrijk ook advertentie-websites), maar als je toevallig iets van onderstaande in de schuur of op zolder hebt liggen, en je wilt er van af, neem dan even contact met me op.
Ik ben onder andere op zoek naar:
- hout
- houtdraaibank
- zaagbankje
- afkortzaag
- kleine schuurmachine
- freesmachine
- lintzaag (klein)
- kolomboormachine (klein)
- bankschroef
- slijpmachine voor het slijpen van beitels
- sieraden
- gereedschap voor smelten en gieten van metalen (bunsenbrander, keramische smeltkroezen, oventje?, …)
- gereedschap voor smeden van metalen (bolle en platte aambeeldjes, hamertjes, …)
- gereedschap voor zagen, vijlen, schuren en polijsten van metalen
- soldeerset voor sieraden
- kleine bankschroef
- derde handje
- epoxyhars
- silicone gietvormen
- silicone mengbekers + roerspatels
- heteluchtpistool
- injectiespuiten
- leer
En verder tangetjes, pincetten, en al het andere gereedschap dat een mens zou kunnen gebruiken om mooie dingen te maken, en ook een lamp met een loep. Ik heb al een Dremel en een pyrografieset, evenals een set beitels en gutsen; wat niet wil zeggen dat ik daarin niet geïntereseerd zou zijn, maar gezien mijn budget moet ik wel prioriteiten stellen. Het gaat allemaal om klein en fijn gereedschap; als ik het bijvoorbeeld heb over met hout werken, heb ik het meer over miniaturen en decoratieve zaken, dan over deuren en kasten (hoewel ik ook wel wat ideeën heb voor bijvoorbeeld nachtkastjes).
Op zich ben ik ook op zoek naar een werkbank, maar ik denk dat ik die beter in Frankrijk kan zoeken; mijn auto is best groot, maar niet enorm.
O, en mocht er toevallig iemand een lasergraveermachine en/of een 3D-printer hebben die staat te verstoffen…
En ik houd me ook erg aanbevolen voor een tweedehands Windows laptop. Waarschijnlijk heeft niemand een graveermachine of 3D-printer liggen, maar zo’n apparaat komt er op een gegeven moment wel, eventueel nieuw. En zulke apparaten worden altijd met Windows-software geleverd, en als rechtgeaard nerd heb ik alleen maar Linux en FreeBSD computers. Dus een Windows 10 laptop voor een fijne prijs zal ik niet afslaan.
Ik houd erg van steampunk, en wil kijken of ik dingen in die stijl kan maken. Dus als je zaken hebt liggen die bij dergelijk ontwerp passen (metalen pijp + koppelingen, kraantjes, raderen, mechanische meters (mano-, thermo-, baro-, hygro-, …), analoge klokken, wereldbollen, oude sleutels, …), dan houd ik me van harte aanbevolen.
Zoals gezegd: ik kom binnenkort naar Nederland, dus twijfel niet als je denkt dat ik je ergens vanaf kan helpen.
Goed nieuws voor wie, net als ik, de zomer mist: vandaag (21/12/2021) is de kortste dag, dus vanaf nu worden de dagen weer langer!
Dat spreek je ongeveer uit als “Sa-jè!“, en het betekent zoiets als “Het is zover!” of “Het is gelukt!“.
Wie mijn bericht van anderhalve week geleden gezien heeft, had waarschijnlijk al een beetje een vermoeden, maar maintenant la balle a traversé l’église (nu is de kogel door de kerk): ik heb een huis!
Ik ga op 30 december het contract tekenen, en op 6 januari krijg ik de sleutel.
Het is geen groot huis, een tweekamerwoning, maar wel met een tuin en een garage. En het is een halve 2-onder-1-kap, dus ik heb maar aan 1 kant buren. Het huis staat in Conquereuil, en dat is een heel klein dorp met meer groen dan inwoners (± 1.100); precies wat ik zocht.
Ik neem nog even mijn tijd om te verhuizen, en dan kom ik eind januari of begin februari naar Nederland om weer eens bij te praten.
Tot gauw!
|
Privacy De applicatie die wordt gebruikt voor het verzamelen van statistieken over het bezoek op deze website, anonimiseert de verzamelde informatie door de laatste byte van het IP-adres te verwijderen. Ook respecteert deze applicatie de Do Not Track instelling van je browser.
Helaas zijn de ontwikkelaars van WordPress en de WordPress plug-ins minder respectvol. Je privacy kan daarom helaas niet gegarandeerd worden op deze website.
|
Recente reacties