elPeregrino.nl

Zevenbergen Standdaarbuiten Barlaque Kade Fijnaart Stampersgat

De dag begon met regen. Toen het wat minder leek te worden, ben ik toch gaan lopen; van de ene kant vind ik gewoon dat ik wel genoeg stilgezeten heb, van de andere kant was 3 tientjes zoveel boven budget dat ik me geen 2e nacht in het hotel kon (of wilde) veroorloven.

Het leek even goed te gaan, maar toen ik een tijdje onderweg was, nam de regen toch weer toe, en na een uurtje was ik weer nat tot op het bot. Uiteindelijk ben ik bij een boerderij onder een afdak gaan staan schuilen, en weigerde ik nog een voet te verzetten voordat het ophield met regenen. Dat hielp: na een klein uurtje klaarde het op. Onder dat afdak nog een tijdje staan praten met een vrachtwagenchauffeur die moest wachten tot de boer tijd had om hem te lossen. Hij vertelde dat hij vroeger veel internationaal had gereden, en dan soms op de vreemdste plaatsen Nederlanders tegenkwam die verdwaald, opgelicht of anderszins in de problemen waren, en dan hem, vanwege zijn Nederlandse nummerplaten, aanklampten voor hulp. Grappig: ik verzekerde hem dat ik nog lang niet zover was dat ik om hulp verlegen zat, waarna hij me een lift aanbood. Ik heb die afgeslagen.

Toen het bijna opgehouden was met regenen, en ik helemaal verkleumd, omdat ik mijn jas uitgetrokken en te drogen gehangen had, heb ik mijn rugzak weer omgehangen en ben verdergelopen. En op een gegeven moment brak zelfs de zon door; eerst waterig, toen weer even niet, en in de loop van de middag steeds echter. In Standaarbuiten op de stoep van de (niet meer in gebruik zijnde) kerk in de volle zon mijn krentenbollen opgegeten, terwijl mijn schoenen en sokken een beetje lagen te drogen, en vol goede moed weer verder.

Ik had aanvankelijk een camping uitgezocht in Stampersgat, maar vanwege het lange schuilen verwachte ik die niet langer te halen. De zon gaf echter zoveel goede zin, dat ik besloot om het toch te proberen.

Lopende door Fijnaart kwam ik langs een kerk die er heel rooms-katholiek uitzag, en waarvan de deur openstond. Dat leek me een leuke plek om een stempel te halen. En dat bleek een gelukkige keuze: de kerk bleek gewijd aan Jacobus de Meerdere, dezelfde Sant Iago waarheen ik onderweg ben; ik heb me laten vertellen dat het zelfs de enige Jacobus-kerk van West-Brabant is. En dus was er niet alleen een stempel, maar ook een bezichtiging van de kerk, waarbij het beeld van Sint Jacobus uiteraard niet overgeslagen werd. En er werden foto’s gemaakt voor het parochieblad; eerst bij het zetten van de stempel, en toen ook nog voor de deur van de kerk, waar ook nog een groot beeld van Jacobus in de gevel is verwerkt. En toen ik net m’n rugzak weer af had, kwam er een fietser aanrijden bij de kerk die ook onderweg was naar Santiago (vandaag begonnen) en die ook een stempel wilde, en toen moest ik de rugzak weer om voor een foto samen.

En toen was het echt tijd om door te lopen richting camping, want de tijd vorderde. En op de camping kwam de kers op de taart van deze toch wel mooie middag: Santiago-gangers mogen hier gratis overnachten. Omdat de eigenaren zelf de tocht ook graag eens zouden maken. Kadootje.

Barendrecht Heerjansdam Kleine Lindt Achter Lindt Zwijndrecht Dordrecht Zwijndrecht

Geen enkele dag is helemaal slecht…

Goed, de dag begon met regen. En omdat ik toch liefst met droge was wilde vertrekken, vertrok ik veel te laat. En omdat toen de was nog steeds niet droog was, ging die toch vochtig de rugzak in. En dus ook zwaarder dan nodig. En onderweg ging het ook weer regenen, waardoor ik het koud kreeg. En de wind stak op, waardoor ik een groot deel van de weg mijn hoed in mijn hand moest houden. En de blaren van gisteren waren ook nog niet genezen.

In Zwijndrecht zat ik er uiteindelijk wel een beetje doorheen, dus ik besloot dat ik een slaapplaats mocht gaan zoeken. Helaas miste ik ergens een bordje ‘Centrum‘, waardoor ik ineens Zwijdrecht weer uitliep en Hendrik Ido Ambacht dreigde binnen te lopen. Op de hoek van de straat lag als laatste puntje Zwijndrecht alleen nog het Albert Schweitzer ziekenhuis; even dacht ik nog ‘Zal ik gewoon vragen of ze in het ziekenhuis een bed overhebben?‘, maar direct daar achteraan ‘Nee, dat zou gek zijn…‘. (← Dit lijkt nu nog irrelevante informatie…)

Dat denkende zag ik op de hoek van de straat een heel klein bordje ‘Gemeentehuis‘, het wees in de richting waar ik vandaan kwam. Na enige tijd lopen (inmiddels bijna strompelen), zag ik in de verte een winkelcentrum, en dus dacht ik ‘Ha, ik ben er bijna’; hoop doet rare dingen met je…
Geen gemeentehuis te vinden, dus maar even bij een winkel gevraagd. ‘Hier rechtuit, dan komt u verderop bij een rontonde [sic]. Die steekt u recht over, en dan loopt u op een gegeven moment vanzelf tegen het gemeentehuis aan.’. Ik besloot er niet tegenaan te lopen, maar me door de draaideur naar binnen te slepen.
Nee, daar konden ze me echt niet helpen met onderdak of een opvangadres. Het enige dat ze konden bedenken was de VVV. In Dordrecht. Dat was alleen maar straat-rotonde-verder-trap-brug-trap-spoor volgen-station-straat-bocht om.

Strompelend over de brug tussen Zwijndrecht en Dordrecht zag ik in het centrum van Dordt een hele grote kerk. En dus nam ik de gok, en ging eerst in die richting. Het bleek meer een toeristische attractie dan een kerk, en wat kerk betreft bleek het geen katholieke kerk, maar er waren mensen aan het werk, en ze hadden gehoord van Santiago de Compostela. Sterker nog: ze hadden een stempel voor in mijn pelgrimspaspoort, en de dames verdrongen elkaar bijna om hem te mogen zetten; dat hadden ze uiteindelijk best met z’n drieën kunnen doen, want de stempel beslaat 4 vakjes.
Nee, onderdak konden ze me niet bieden; wel een bakje koffie, en dan moest ik het daarna maar eens bij de katholieke kerk gaan proberen.

En tijdens dat bakje koffie kwam de man van één van de dames naar me toe: “Ik hoor dat u pelgrim bent en een slaapplaats zoekt. Vroeger hadden we hier het Sint-Jacobsgasthuis, en die hadden altijd bedden vrij voor pelgrims. Dat is nu overgegaan naar het Albert Schweitzer ziekenhuis, en volgens mij bieden die nog steeds onderdak aan pelgrims. Misschien moet je ze eens bellen.”

En zodoende heb ik nu de luxe van een eigen kamer, met een echt bed, electriciteit en internet, een maaltijd uit het restaurant achter de kiezen (zelf betaald uiteraard), en een uitnodiging voor het ontbijt op zak. Waarvoor ik natuurlijk wel weer eerst terug moest lopen naar Zwijndrecht. Maar och…

Meer info: → klik ←

Vlaardingen Schiedam Rotterdam

Vandaag een vrij klein stukje gelopen. Het voordeel van een tocht als deze is dat er geen regels zijn…

Het begon met het halen van een stempel bij het gemeentehuis van Vlaardingen. Ik werd daar geholpen door een beveiliger (‘Je kent dat programma toch wel, op tv?’) en een loket-juffrouw (‘En dan zet ik hier m’n handtekening, zodat niemand eraan kan twijfelen.’) die duidelijk trots waren dat ze iemand over de vloer kregen die lopend onderweg is naar Spanje.

In eerste instantie, uit het hoofd en zonder op de kaart te kijken, dacht ik vandaag van Vlaardingen naar Barendrecht ofzo te lopen. De kaart vertelde mij echter dat Barendrecht ofzo nog best een eind was, waarna ik de planning bijstelde naar Rotterdam Zuid. Maar in Schiedam kwam ik langs de VVV, en leek het me verstandig even naar binnen te stappen om een richting aan de wandeling te geven. Er bleken in de buurt van de Erasmusbrug (het richtpunt dat ik de VVV-medewerker gaf) 2 redelijk goedkope hotels te zijn; en dan was er nog een camping, maar die was tegenover Diergaarde Blijdorp, dus dat was behoorlijk uit de richting. Ik besloot richting het goedkoopste hotel van de 2 te lopen, in de hoop dat zich onderweg een goedkopere optie zou voordoen. Onderweg riching de Erasmusbrug echter bedacht ik me dat via Mathenesse en Rotterdam-Centrum gezelliger lopen zou zijn dan langs de haven. En op die route kwam ik zó dicht langs Diergaarde Blijdorp dat ik dacht ‘waarom niet?’. Overigens blijkt ‘tegenover Diergaarde Blijdorp’ een andere betekenis te hebben als je lopend bent: technisch gezien zal het best kloppen, maar het wekt een verwachting die voor mij niet helemaal waargemaakt werd.

Maar in ieder geval had ik lekker vroeg een slaapplaats gevonden. En dat gaf me de tijd om op m’n gemak de tent even te bekijken, want die had ik nog niet eerder opgezet.
De term ‘pelgrimskorting’ blijkt hier trouwens een woord te zijn waarom smalend gelachen wordt. Gelukkig vergat mevrouw vervolgens m’n uurtje wifi af te rekenen, waardoor ik me toch nog een beetje gesponsord voel; goed doen is belangrijker dan de vrijwilligheid daarvan…
Bovendien is douchen hier bij de prijs inbegrepen, zodat ik vanmiddag mijn kleren heb kunnen wassen met warm water, en ik nu al weet dat ik morgen voor vertrek nog even een warme douche heb.

Verder geleerd vandaag:
– die universele gootsteen-/wasbak-stop had ik toch aan moeten schaffen
– dat schuursponsje had ik toch in m’n tas moeten stoppen

Hieronder zie je mijn debuut als presentator van een reisprogramma. Ook weer zoiets waarvan je, als je het ziet, denkt ‘dat is makkelijk’, maar dat in de praktijk toch ander blijkt te zijn.

En tot slot denk ik dat ik de komende dagen even buut-vrij neem van mijn blog: voor een ADD’er als ik zijn er genoeg indrukken te verwerken zonder ook nog de verplichting van een website te voelen.

Stukje toegevoegd de volgende ochtend:

De vogels hebben vannacht ware duikbombardementen uitgevoerd op mijn tent: op het hele veld is geen vogelpoep te vinden, maar mijn tent zit onder.

En vanmorgen geleerd:
– je kunt een netbook/telefoon prima opladen aan een stopcontact voor een scheerapparaat in het sanitairgebouw
– bij gebrek aan iets anders kun je jezelf heel makkelijk wijsmaken dat oploskoffie net echte koffie is

En nu ga ik op zoek naar een vuilniszak om m’n slaapzak extra goed in te pakken, want het ziet er naar uit dat ik vandaag onderweg regen krijg.