 | elPeregrino.nlTe voet naar het einde van de wereld | |
|
Even een linkje, voor jullie, de lezers van mijn site, maar ook voor de zoekmachines, zodat de site vlot geïndexeerd wordt: www.vosfleurs.frNou, daar is-ie dan: de nieuwe caravan. De eerste nacht dat ik terug was op de camping, heb ik in een tentje geslapen. Gelukkig (?) was dat tentje niet waterdicht, dus de volgende dag kreeg ik een andere, die wat groter was. Maar dat was nog niet echt ideaal, dus ik was blij toen ik afgelopen vrijdagavond een goedkope caravan vond op internet. En dat ik de eerste was die reageerde, want die dingetjes gaan heel snel; ze worden heel veel gebruikt door seizoenswerkers, en de wijnoogst komt eraan. Nieuws over een uitkering is er nog niet, dus eigenlijk was hij ruim boven budget, en ik heb geen idee hoelang ik nog op de camping kan blijven. Maar een kans als deze (400€, inclusief voortent) komt geen tweede keer voorbij, dus ik heb het risico genomen. Afgelopen zaterdag ben ik ‘m gaan halen met hulp van Jaap-Jan, de Nederlandse pioenrozenboer uit Blain. Het is nog een beetje een bende, want er moeten nog pallets in de voortent, zodat ik mijn spullen droog houd als het kanaal eventueel uit zijn oevers treedt van de winter. Hij is ietsje groter dan mijn vorige caravan, en de voortent maakt ‘m nog eens 2 keer zo groot, dus ik ga er wel een beetje op vooruit. En met de koelkast en het fornuis die ik gekocht had voor mijn appartement, lijkt het bijna een echt huisje. Nu maar hopen dat hij ook waterdicht is… Voorlopig vind ik dit wel alvast even een gezellige foto. Morgen of overmorgen meer; ik ben nu moe, en het is nog een beetje een bende.
Jullie dachten zeker dat het afgelopen was met zwerven…? Ik ga weer terug naar de camping. De eigenaar van mijn appartement is iemand die bij voorkeur niet beweegt, en ik word daar helemaal gek van. Zo had ik al vanaf het moment dat ik het appartement betrok slechts 1 functionerend stopcontact. Ook vanaf het begin (voordat ik er in trok al) was er de belofte dat dat gerepareerd zou worden, maar dat gebeurde maar steeds niet; zelfs niet toen ik besloot te stoppen met het betalen van de huur. En er was meer: een deur die op een ruime kier stond, maar niet verder open of dicht kon; een ontbrekende deur; een raam dat vervangen moest worden; de boiler die lekt; en de vuilnis die zich maar bleef ophopen op de binnenplaats. Overigens heb ik eergisteren aangekondigd dat ik het zat was en terug zou gaan naar de camping, en gisteren waren de stopcontacten gerepareerd; het was 10 minuten werk voor de elektricien; daar heb ik dan 4 maanden op gewacht. Maar goed, dat was te laat: het weekend van de 15e augustus is de verhuizing. Bijkomende uitdaging is natuurlijk wel dat ik mijn caravan heb weggegeven. En dat ik al ruim 4 maanden leef zonder inkomsten, dus dat het geld nu zo’n beetje op is. Dus je zou kunnen stellen dat ik er niet per se op vooruit ga. De kans bestaat dat ik een tent zal moeten lenen van de camping. Dat kan interessant worden van de winter. Om niet af te sluiten met een domper, zal ik ook nog even wat goed nieuws doen. Of in ieder geval potentieel goed nieuws. Ik had geen recht op een uitkering, omdat ik zelf mijn contract had beëindigd, buiten de proeftijd. Maar nou had ik van de week een afspraak bij het arbeidsbureau (Pôle Emploi), en daar kreeg ik te horen dat je na 4 maanden een nieuwe aanvraag mag doen, als je kunt aantonen dat je in die 4 maanden wel actief bent geweest om werk te vinden of anderszins aan je toekomst te werken (opleiding, bedrijfsovername). En hoewel mijn conseiller geen beloften kon doen — de beslissing wordt genomen door een commissie — waren we het er wel over eens dat het uitgeven van een boek best zou kunnen tellen als werken aan de toekomst. Dus ik heb uiteraard direct een aanvraag gedaan (28 juli was het 4 maanden), en als het meezit heb ik binnenkort een uitkering die me gaat helpen me definitief te vestigen als auteur (en een caravan aan te schaffen en de camping te betalen, of ander onderdak). Duim voor me. Ik houd jullie op de hoogte.
Configuratie van een internetserver beschrijft de volledige installatie en configuratie van een bedrijfsinternetserver (die uiteraard ook gebruikt mag worden voor een familie of een vriendengroep). Na een paar paragrafen over de selectie van de provider en de server, en een hoofdstuk met wat Unix-basiskennis, wordt de beheerder bij de hand genomen, en in rap tempo naar het ‘echte’ systeembeheer begeleid. Het uiteindelijke resultaat is een volledig functionele bedrijfsinternetserver die klaar is om in productie genomen te worden. Deze server handelt DNS-, web-, en e-mailverkeer af voor meerdere domeinen, en bedient tientallen of zelfs honderden gebruikers; gebruikers die geen shell-toegang nodig hebben worden opgenomen in een LDAP directoryservice. Gebruikers kunnen bestanden delen en synchroniseren op al hun apparaten, en de e-mailgebruikers beschikken over gedeelde kalenders en adresboeken. De server wordt beveiligd middels een firewall, en de web- en e-mailverbindingen worden versleuteld middels SSL/TLS. Met dit boek in de hand heeft de systeembeheerder bovendien de nodige handvatten om de server te onderhouden, en om verder te groeien. Dit boek vereist geen diepgaande kennis van Unix; een eerste geslaagde kennismaking zou genoeg moeten zijn. De lezer of lezeres wordt geacht bekend te zijn met het concept opdrachtregel (command line), en met de configuratie middels tekstbestanden. Ook wordt hij of zij geacht basiscommando’s als cd, ls, cat, less, tar en gzip te kennen. Het boek is rijkelijk voorzien van configuratievoorbeelden, en alle onderwerpen worden beschreven en geïllustreerd voor FreeBSD, Debian en CentOS, zodat de systeembeheerder volledig vrij is in de keuze van het besturingssysteem. → Meer informatie op www.librobert.net, of bestel het direct in de webshop van mijn uitgever Boom Beroepsonderwijs. De Franse versie is inmiddels ook zo goed als af, en komt eind september of begin oktober uit. En voor wie zich afvraagt waarom ik op de kaft Robert heet: Rob is een lastige naam voor Fransen, dus in Frankrijk noem ik me Robert (de naam die overigens ook in mijn paspoort staat). En omdat het boek ook in het Frans uitkomt, en het me een goed idee lijkt om op elke uitgave dezelfde naam te vermelden, is het Robert geworden. In de omgang blijf ik gewoon Rob. Even een update, want hier hoef ik me echt niet voor te schamen… Komkommers: Ik moet wel toegeven dat het de enige twee zijn, en dat het er niet naar uitziet dat ik er nog meer moet verwachten. Maar: de eerste heb ik al aangesneden, en die is echt heel lekker; veel meer smaak dan de komkommers uit de supermarkt. Ik wou dat ik wist hoe ik het gedaan had… En zo te zien komen er ook paprikaatjes aan: De tomaten werden een enorme wildgroei, zonder vruchten, dus die heb ik uit de grond getrokken en weggegooid. En de aardbeiplantjes blijven heel klein, en hebben ook nog altijd geen bloemetjes of vruchtjes. En de meloentjes, die een tijdje geleden door leken te komen, doen uiteindelijk toch ook niks; ik denk dat die meer zon nodig hebben. Maar het is in ieder geval al erg leuk dat ik mijn eigen komkommers kan eten. En nog even een foto van het geheel; leuk om te vergelijken met de foto van 19 mei.
Vanmorgen toen ik wakker werd, trof ik de komkommerplantjes als volgt aan, en dus wilde ik een berichtje plaatsen met als titel Komkommerfeest!. Maar net toen ik aan dat berichtje wilde beginnen, kreeg ik een telefoontje. Het was mijn huisbaas, of ik zin had om even een bakkie koffie te doen bij het koffietentje tegenover mijn appartement (daarvoor belt hij wel vaker; ik zeg nooit nee). Hij had het al een paar keer gehad over andere Nederlanders die hier in het dorp wonen, en vandaag na de koffie stelde hij voor om daar even langs te rijden. En die Nederlanders kweken tulpen en pioenrozen, en dus kwam ik thuis met een bosje pioenrozen.
En ik heb dus nieuwe kennissen opgelopen in het dorp. Maar we zijn er maar heel kort geweest, en tot mijn schande moet ik bekennen dat hun namen niet zijn blijven hangen. Maar dat verandert vast nog, dus daarover later meer. UPDATE, 20200528: Die pioenrozen van gisteren…
En daar komen ook de eerste meloentjes al… Dat mini-komkommertje van 3 dagen geleden staat er inmiddels zo bij: Ik vind dit echt leuk. Ik moet op zoek naar een huis met een tuin. Mijn nieuwe toekomst tekent zich steeds duidelijker af: ik begin een komkommerwinkel.
(Ook een prima manier om vrijgezelle vrouwen te ontmoeten…) De rest van de tuin:
Van links naar rechts: komkommer, cantaloupe, munt, tomaat, paprika, aardbei, rozemarijn, tijm, basilicum, peterselie en dille. Aan de rest van het huis heb ik nog niet heel veel gedaan. Enerzijds omdat, vanwege een gesloten vuilstort, de binnenplaats nog steeds een bende is, en ik niet teveel wil investeren zolang ik niet zeker weet dat ik wil blijven. En anderzijds omdat ik erg druk ben met de afronding van mijn boeken; de Nederlandstalige versie is in principe af en ligt nu bij de vormgever, en de Franstalige versie is inmiddels voor meer dan de helft vertaald. Ik heb overigens wel al een koelkast, een magnetron en een fornuis met oven aangeschaft, dus er zijn eindelijk weer nieuwe recepten. Vertel nog eens, opa, van le confinement de deux-mille-vingt? Nou, het was aanpassen, dat kan ik je wel zeggen.
Ik wil niks afdoen aan de ellende die sommige mensen ondervinden, maar laten we eerlijk zijn: voor de meesten van ons is het gewoon een extra vakantie, thuiswerken of niet… |
||
|
Copyright © 2013-2024 elPeregrino.nl - All Rights Reserved Powered by WordPress & Atahualpa |
||
14-09-2020 | 
Reageer
2 Reacties
Nieuwere berichten
Recente reacties