Goed, ik doe nog even een update over een sollicitatie. ’t Is voorlopig wel de laatste, want ik kan niet een verhaaltje maken over elke sollicitatie die ik doe. Maar aangezien ik deze expliciet genoemd had, inclusief een datum, moet ik het nu afmaken ook.
Een samenvatting van de 2 mails die ik ontving (de tweede als antwoord op mijn waarom-vraag):
Suite à votre candidature pour le poste de Webmaster / Responsable web au sein de notre Office de Tourisme, nous sommes malheureusement au regret de vous informer que vous n’avez pas été retenu. Nous avons choisi une personne que nous connaissons (savoir faire, savoir être...) puisqu'il a déjà travaillé au sein de notre structure à 2 reprises.
Wat in het kort betekent “We gaan niet met jou verder, want we hebben gekozen voor iemand die al eerder voor ons gewerkt heeft.“.
En dan zou je kunnen zeggen “Jammer…“, maar dat is het eigenlijk helemaal niet.
Sinds ik die sollicitatie gedaan heb, heb ik me (uiteraard) verschillende keren geprobeerd voor te stellen hoe het zou zijn om daar te werken. En dan had ik er steeds een prima beeld van hoe het zou zijn om in de Alpen te wonen, en om in mijn vrije tijd ’s winters te gaan skiën en ’s zomers te gaan wandelen of fietsen. Maar het werk zelf (internet-verantwoordelijke bij het toeristenburo), daar had ik geen enkel beeld van; daar dacht ik maar een beetje omheen, als het ware. M’n hart lag er niet, om het maar op een zweverige manier te zeggen. Een dergelijke baan zou een verstandshuwelijk zijn, en geen gevoelshuwelijk.
Wat overigens helemaal niet per definitie slecht zou zijn. Ik heb me namelijk de afgelopen tijd ook wel heel duidelijk bedacht dat ik in mijn leven tot nu toe 0€ pensioen heb opgebouwd. Een salaris dat me een paar lukratieve investeringen toestaat, zou dus op zich best welkom zijn, en de volgende keer dat een dergelijke baan voorbij komt, met dergelijke randvoorwaarden, is de kans best groot dat ik weer zal proberen een verstandshuwelijk aan te gaan.
Maar tot het zover is, vind ik het ook helemaal geen probleem werk te doen dat ik leuk vind.
Ik zoek rustig verder naar seizoenswerk in de skigebieden.
En als je niets kan vinden dan blijf je waar je nu bent?
In het ergste geval wel. Ik heb hier een dak boven mijn hoofd, goed te eten, en wat te doen; het zou dom zijn om dan heel eigenwijs, in de winter, op straat te gaan liggen. Maar het doel is om voor de winter iets anders te hebben gevonden.