Op de terugweg van het gesprek dat ik vanmorgen had bij een potentiële klant, had ik een heel verhaal verzonnen voor mijn blog. Maar waar het uiteindelijk gewoon op neerkomt, is dat ik morgen begin.
Het is geen camping, maar een boerderij. Ik ga me voornamelijk bezighouden met de tuin, en daarbij een beetje klussen. Mevrouw had mijn visitekaartje gevonden bij Emmaüs (uiteraard heb ik een stapeltje bij de kassa neergelegd), en belde me van de week.
Eigenlijk was ik natuurlijk op zoek naar campings, maar ik geloof niet dat ik al in een positie ben dat ik een klus voor een uur of 20 per week, gedurende een maand of 2, kan afwimpelen.
Zolang ik mijn eigen auto nog niet heb, komt mevrouw me halen, en brengt ze me ook weer terug.
Ik moet nu alleen wel even kijken hoe ik het ga doen met het opknappen van de caravan, maar ook daar pas ik op de een of andere manier vast een mouw aan.
Wordt je niet gek van al die onzekerheid steeds!
Eerlijk gezegd: nee.
Het is soms wat lastig, dat geef ik toe, en misschien slaap ik soms zelfs wat minder goed. Maar uiteindelijk heb ik gewoon onzekerheid nodig in mijn leven: saaiheid is erger dan onzekerheid. Ik heb nu meer dan ooit het gevoel dat ik leef.